می ترسم
نه از حادثه می ترسم                   نه از دلهره تردید
نه از خاموشی فانوس                 میون جنگل تردید
نه از پاییز و بی برگی                نه از طوفان تنهایی
نه از ویرونی دستام                    تو فصل سرد رسوایی
ولی از سردی دستات                  چه بی اندازه میترسم
هنوز از جاده چشمات                  که غرق راز میترسم
از اینکه از دلت کم شم                 بمیرم سردو مبهم شم
تو آهنگ صدای تو                     طنین بغض و ماتم شم
نه از قلاده غربت                      تو راه سخت طولانی
نه وهم کلبه وحشت                    تو سرمای زمستونی
نه از دریای دل تنگی                  نه سیلاب پریشونی
نه حتی از کویر داغ                   تو صحرای پشیمونی
ولی از سردی دستات                  چه بی اندازه میترسم
هنوز از جاده چشمات                  که غرق راز میترسم
از اینکه از دلت کم شم                 بمیرم سردو مبهم شم
تو آهنگ صدای تو                     طنین بغض و ماتم شم

احساس ناب
ازم چشماتو برداری تمومم                      یه شب رویا تو برداری تمومم
از این دستا که با حس تو زندست              یه روز دستا تو برداری تمومم
بیا بهترین دنیای من باش                       که با دنیای تو سرگرم خونم
به هر در می زنم تا احظه ای رو             کنار این همه خوبی بمونم
تو زیبا تر از این احساس نابی               نشستم تا که رو به من بتابی
بیا ولحظه ای با من یکی شو                 تو که زیباترین رویایی خوابی
برام این آرزو که با تو باشم                   یه عمر توی این سینه باهامه
همین که تو بشی هم خونه ی من            واسه یه لحظه حتی از خدامه
تو میتونی خود رویام باشی                  که هرشب باتو درگیر جنونم
من هرچی دارم از عشق تو دارم             بزار یه لحظه تو قلبت بمونم
بیا و بهترین دنیای من باش                    که با دنیای تو سرگرم خونم
به هر در می زنم تا احظه ای رو             کنار این همه خوبی بمونم
تو زیبا تر از این احساس نابی               نشستم تا که رو به من بتابی
بیا ولحظه ای با من یکی شو                 تو که زیباترین رویایی خوابی
برام این آرزو که با تو باشم                   یه عمر توی این سینه باهامه
همین ک تو بشی هم خونه ی من            واسه یه لحظه حتی از خدامه